Świerk serbski — występowanie

Picea omorika, czyli świerk serbski, to pochodzący z Bałkanów gatunek endemiczny. Jest drzewem charakterystycznym dla zachodniej Serbii i wschodniej Bośni, niemniej jednak endemiczny teren jego naturalnego występowania jest ograniczony i relatywnie mały, a obejmuje środkowy bieg rzeki Driny na wysokości Sarajewa. Pomimo niewielkiego obszaru naturalnego siedliska oraz ograniczenia przemysłowego wykorzystywania drewna świerka serbskiego, plantacje tego gatunku są coraz bardziej popularne z racji wzrostu zainteresowania walorami tego gatunku.

Świerk serbski — wygląd

Jest to drzewo silnie rosnące, o rocznym przyroście wynoszącym nawet 1 metr, które w warunkach naturalnych potrafi osiągnąć wysokość do 30 metrów. Niemniej w zastosowaniach jako roślina ozdobna pożądana docelowa wysokość egzemplarzy świerka serbskiego hodowanego na plantacjach to 15–20 metrów. Kora średniej wielkości pnia jest spękana i niezbyt ciemna. Drzewa tego gatunku odznaczają się stożkowatą koroną o dość regularnym pokroju, która ma postać niemal kolumnową, bardzo wąską i strzelistą. Gatunek tego świerka jest gęsto ugałęziony. Gałęzie sięgają niemal podłoża i są wygięte w górę. Na gałęziach znajdują się wyraźnie płaskie, ostro zakończone i relatywnie drobne igły. Z wierzchu igły mają kolor ciemnozielony i są błyszczące. Z kolei na spodzie ich barwa zmienia się na niebieskawą, wpadającą w biały. Cechą charakterystyczną są dwa białe paski biegnące pod spodem igieł. Młode szyszki mają barwę purpurową lub fioletową, która — gdy dojrzeją — zmienia się w brązową. Szyszki utrzymują się na zwisających gałęziach drzewa do 10 lat.

Świerk serbski — uprawa

Świerk serbski jest gatunkiem o niewielkich wymaganiach, a do tego nadaje się do wszechstronnych zastosowań i jest jednym z najbardziej odpornych drzew. Z uwagi na wyjątkową odporność, zwłaszcza na działanie kwaśnych deszczy, w warunkach miejskich i na obszarach przemysłowych nasadzanie świerka serbskiego jest popularnym rozwiązaniem. W uprawie wymaga stanowisk półcienistych lub słonecznych. Toleruje wiele rodzajów podłoża, jednak najlepsze rezultaty daje hodowla na lekko zakwaszonych glebach o umiarkowanej wilgotności i niewielkiej przepuszczalności.

Świerk serbski — zastosowanie

Biorąc pod uwagę jego charakterystykę, intrygujący i przyciągający wzrok pokrój oraz odporność, świerk serbski ma wszechstronne zastosowanie. Plantacja — z uwagi na jego walory wizualne — może być ukierunkowana na hodowanie drzew zarówno o charakterze ozdobnym, nasadzanych w ogrodach przydomowych, jak również w ramach większych obszarów zielonych. Z kolei jego parametry odpornościowe i wytrzymałościowe sprawiają, że jest idealnym gatunkiem do zastosowania w parkach i ogrodach różnorodnej lokalizacji i przeznaczenia, na stanowiskach zieleni publicznej, w alejach i szpalerach, przy ulicach i na terenach o charakterze przemysłowym. Z racji jego wyróżniającej się strzelistość, najlepszym sposobem prezentacji tego drzewa są stanowiska obejmujące małe grupy oraz pojedyncze egzemplarze. Świerk serbski jest wart swojej niewygórowanej ceny oraz uwagi wszystkich tych, którzy cenią sobie nietuzinkowe gatunki ozdobne.